Το φαράγγι του Πόρου και ο λιμενικός χώρος στις εκβολές του χειμάρρου Βόχυνας το έτος 1832 !

Το φαράγγι του Πόρου και ο λιμενικός χώρος στις εκβολές του χειμάρρου Βόχυνας το έτος 1832 από τον Άγγλο περιηγητή H.L.Allen                                                                                             (Από την συλλογή Φώτη Κρεμμύδα)

 (Αυτό το κείμενο είναι η μετάφραση του Αγγλικού κειμένου που είχε γραφτεί από τον  H.L.Allen στο  πίσω μέρος της Γκραβούρας )

                                                                                           

       Ανατολική απόληξη της κοιλάδας του Αρακλίου. Κεφαλληνία 16-03-1832

Ταιριαστή είσοδο έχει αυτή η κοιλάδα και μοναδική μορφή όπως τα περισσότερα που έχω δει ως τώρα. Ο χείμαρρος κυλάει επί αιώνες σε αυτή την πορεία προς την θάλασσα και έχει σχηματίσει με ακρίβεια ένα στενό αυλάκι που την άνυδρη περίοδο έχει καθαρές τουρκουάζ όχθες με μεγάλο βάθος που όμως όταν βρέχει

μετατρέπεται ξανά σε ένα αγριεμένο και θορυβώδες ρεύμα που βράζει κατά μήκος της σκοτεινής του κοίτης και μεταφέρει χώμα και πέτρες που αντιστέκονται στη πορεία του.

Το υπέροχο (…..) που εδώ φτάνει σε βάθος 20 έως 30 πόδια, δεν εγκαταλείπει τον χείμαρρο μόλις βγεί από αυτή την «ευδαίμονα κοιλάδα» μα τον συνοδεύει μέχρι την θάλασσα.

Αυτό το πέρασμα σε κάποια σημεία είναι πάνω μία ντουζίνα γυάρδες φαρδύ ανάμεσα στις πλευρές ΧΧ σκαλιά και ψηλούς βράχους. Αυτοί οι βράχοι  στα αριστερά από την απότομη θέα της κορυφής μετέφεραν το θρύλο των αρχαίων εποχών στα απομεινάρια των κυκλώπειων τειχών της Ελληνιστικής πόλης των Πρόννων –τα απομεινάρια  των οποίων γιγαντίων τειχών (….) να είναι καλά σχηματισμένο ανάμεσα στο πυκνό και απροσπέλαστο φύλλωμα-Οι Πρόννοι ήταν μια από τις 4 μεγάλες πόλεις της Κεφαλληνίας αλλά δεν έχουν απομεινάρια για να συγκριθούν  με την Κράνη και την Σάμη. Η κυρία Καμπίτση μου είπε ότι ο τελευταίος διοικητής του νησιού αντισυνταγματάρχης Νάπιερ είχε ενδιαφερθεί προσωπικά για την εξερεύνηση αυτήν των ερειπίων και ανακάλυψε ή μάλλον ξαναανακάλυψε ότι σχεδόν είχε  ξεχαστεί .Αυτά [τα ερείπεια] ευρίσκονται μέσα και δίπλα στο μονοπάτι σε ένα δυσπρόσιτο μέρος που ελάχιστοι το επισκέπτονται.